Na een goede nachtrust in het hotel voelt Richard zich alweer een stukje beter dan de dag ervoor. De twee mannen van het hotel vertellen dat ze wachten tot Thijs en Richard weg zijn, voordat ze de tent dichtgooien en zich gaan richten op het slachtfeest. Na een dag van veel klimmen is het vandaag een dag van veel dalen. Dat kan ook geen kwaad wanneer je lichaam nog in de herstelmodus zit. De weg is vandaag veelal breed met goed asfalt. Bij een vrouwtje langs de weg drinken we cay en eten we wat fruit. Haar kinderen en wat neefjes komen erbij en willen wat selfies maken. Je hebt het idee dat er niet veel rijkdom hier is, maar iedereen heeft een smartphone en niet eens de meest lullige. Toch ook hier al een primaire levensbehoefte geworden… De middag is erg heet. We zijn blij als er af en toe een wolkje voor de zon zit. Ons drinken is compleet op wanneer we aan het eind van de middag in Boyabat aankomen bij het eerste tankstation. Het personeel laat het werk spontaan vallen en probeert via een soort Google Translate ons in het Engels dingen duidelijk te maken. Het gaat vooral over voetbal en of de vrouwen in Nederland mooi zijn. Erg grappig. Een van de dingen die uit de vertaal app komt is iets met ‘mac monitoring’. Of ik thuis een Mac monitor heb?? Uiteindelijk komen we erachter dat ze vragen of we Turkije – Nederland gekeken. “Match monitoring” dus. Erg lachwekkend allemaal.
We zijn vrij op tijd in Boyabat en besluiten een hotelletje te pakken. Het restaurant bij het hotel is dicht, maar na even zoeken vinden we een restaurantje waar we wat kunnen eten. In de etalage hangen grote draaiende schaapjes aan het spit. Na het eten drinken we nog een biertje aan de rivier die door de stad stroomt. Een Turk die nabij Londen woont voegt zich bij ons en we praten wat voor we weer naar het hotel gaan en ons bed in duiken.