In onze Spa genieten we na een goede nachtrust van een paar baantjes trekken in het zwembad en een overheerlijk ontbijt met onder andere pannenkoekjes met honing.

Vandaag de laatste dag naar Baku. We vertrekken al wat later na het rustige ochtendritueel en het is gelijk flink warm. De tocht van vandaag heeft een dalende trend van 600 naar -40hm (Baku ligt onder zeeniveau), maar we mogen toch nog 900hm klimmen. Vanaf Samaxi tot Baku is het landschap weer compleet anders dan we gezien hebben. Het vele groen van een dag eerder heeft plaats gemaakt voor een prachtig woestijnlandschap.

We rijden over de snelweg naar Bakoe, maar er is ruimte genoeg op de weg en het is redelijk rustig.

Bijna halverwege moeten we wel even op rantsoen met het water, want het is erg schaars met dorpjes langs de weg. Na een van de laatste klimmen zien we verderop snel een café langs de weg. Thijs klimt de betonblokken over in het midden van de snelweg en komt terug met ijsjes, koud water en fantastisch belegde broden met geruld ei en tomaat. Gelukkig staan er hier een paar kleine bomen waaronder we wat beschutting hebben.

We verwachten enorm drukke wegen wanneer we Baku in rijden, maar dat is gelukkig wat korter dan we dachten. Pas de laatste 15 km is het erg druk. We fietsen gelijk door naar de Boulevard aan de Kaspische Zee. Daarna zoeken we ons hostel op. Je geeft er geen cent voor wanneer je beneden en donker steegje met knipperende TL verlichting binnen komt en wanneer je de liftschacht aan de buitenkant van het pand ziet durf je niet meer met de lift, maar binnen ziet het er super uit en is het lekker koel. Één nachtje hier en morgen wat meer luxe opzoeken voor de laatste nacht.

Was een van de mooiste trips die we gemaakt hebben en is allemaal super soepel gelopen. Geen lekke banden, geen gebroken spaken en kromme derailleurs. Alleen af en toe een krakende ketting, maar ja… Daarom zijn we de KettingKrakers. 😉

Vandaag beleven we weer een fantastische dag! Seki spreken we uit als Shaggy en om 5.30u worden we wakker met Mr. Lover Lover, Boombastic. Om 6 uur zitten we al op de fiets richting Ismayıllı. Een etappe van 130 km en we proberen de hitte zo voor te blijven. Onderweg hebben we leuke breaks, bij onder andere een stel wat gevlucht is bij de Armeense grens en nu langs de weg broden bakt.

In Ismayıllı zijn we al rond 13.30 uur en wanneer Richard richting een guest house wil aansturen, blijkt dat Thijs hele andere plannen heeft. We plakken er nog 50 km achteraan. Niet de minste, want er zitten twee flinke klimmetjes in. Bijna boven bij de eerste klim krijgen we van een paar Duitsers uit de auto een ijskoud flesje water aangereikt.

Even verderop eten we wat en bestellen we een thee, wat op een high tea oplichting uitloopt. Maar… Het voelt wel als een feestje. En met de prijzen hier kun je amper van oplichting spreken.

Na een duik naar beneden door een dal moeten we de laatste steile klim op met een flink stuk van 16%. Daarna is het afdalen tot Samaxi waar we met 180 km en 2000 hm op de teller aankomen.

Richard heeft in het voorbereidende werk een mooi Spa Resort uitgezocht. Een beetje luxe kunnen we wel gebruiken na deze dag. In een veel te luxe kamer genieten we na van deze prachtige dag en in het hotel op 10 hoog genieten we van een vorstelijke maaltijd.

Vandaag gaan we grensoverschrijdend te werk! We gaan van Georgië naar Azerbeidzjan. Al snel zijn we bij de grens en we hebben de controles redelijk snel achter ons. We zien direct strakkere infrastructuur, duidelijk wat welvarender en wat betere algehele verzorging van alles. Ook de mensen zijn super vriendelijk, gastvrij en enthousiast.

Hier verwachten we vooraf de slechtste wegen, maar het zijn de beste wegen dusver. De temperatuur stijgt snel en wanneer we ons in het zweet aan het werken zijn gaat er een auto langzaam naast ons rijden en we krijgen allebei een flesje koud water aangereikt. Heerlijk verfrissend, maar hart verwarmend. Tussendoor zijn er veel koeien op de weg en er staat er zelfs een op de bus te wachten in een bushokje.

Na een lunchstop waar we water tanken rijden we weer verder. We schrikken op door een flinke knal op de fiets van Richard. Er zat nogal wat koolzuur in het water en dat werd de bidon even te veel. De hele fles is weer leeg.

Het laatste stuk zit het kwik tegen de 40 graden aan en mogen we nog een stukje klimmen naar Seki. Bij een laatste break voor een supermarkt krijgen we van een man nog een zak chips om aan te sterken.

Richard weet nog een guest house met een mooi uitzicht te vinden. Het is even zoeken en werken, maar de aanhouder wint en we vinden het. We kijken prachtig uit over de stad.

Na een tripje door de stad met wat sight seeing genieten we van de ondergaande zon vanaf het terras bij ons guest house.

Wanneer we wakker worden regent het buiten. De voorspellingen waren al niet best. Meer naar het oosten toe moet het langzamerhand beter worden qua weer. We moeten tot 8 uur wachten met vertrek. Vanaf dat moment is de supermarkt onder het hotel pas open en daar staan onze fietsen veilig binnen geparkeerd.

Wanneer we vertrekken is het gelukkig droog. We beginnen op asfalt, maar al snel wordt de weg erg slecht. We hebben zelfs een extreme afdaling die op een mountainbike al pittig zou zijn. De eerste 20 km leggen we in anderhalf uur af.

In een dorpje denken we over een andere weg tijdens een ontbijt met een runderstoofpot. Heerlijk! We besluiten gewoon door te rijden over de geplande weg. Gelukkig maar, want na de lunch krijgen we prima asfalt met lange rechte wegen langs de bergen met niet al te veel hoogteverschillen.

Het wordt steeds beter weer en warmer. We zijn dan ook blij wanneer een paar meloenboeren, die langs de weg staan te verkopen, een meloen met ons delen.

In Lagodechi vinden we een mooi hotel tegenover een park waar we lekker een waaieretappe van de Tour kijken die door Wout van Aert wordt gewonnen. ’s Avonds eten we in ons hotel en bestellen we de halve menukaart om van alle Georgische gerechten te kunnen genieten op onze laatste avond in Georgië. De serveerster ligt helemaal in een deuk bij de bestelling, maar we eten vrijwel alles op. Met rond gevulde magen krijgen we ook nog een paar stukken meloen toe. Daarna gaan we lekker vroeg naar bed.

We hopen op mooi weer vandaag zodat we met de eitjes nog even de berg op kunnen om van het uitzicht te genieten. Gudauri hangt echter in de dikke mist wanneer we wakker worden. Om 8 uur kunnen we ontbijten en er staat een enorm riant gedekte tafel voor twee klaar. We eten ons weer helemaal rond.

Het lijkt iets op te klaren, dus we besluiten een poging te wagen en naar de eitjes te lopen. Wanneer we halverwege zijn zien we dat de eitjes helemaal niet gaan. Bijkomend dat de top van de berg in een dikke wolk hangt, dus we lopen nog een klein stukje en maken daarna rechtsomkeer.

De jongedame van het hotel heeft al onze kleren gewassen, dus met verse fietspakjes springen we weer op de fiets.

Het grootste deel van de route gaat terug naar beneden over de drukke weg die we een dag eerder op reden. Daarna slaken we allebei een zucht van verlichting wanneer we de weg af sturen richting Tianeti. We zien de weg al liggen en weten dat we flink aan de bak moeten de berg op.

Totaal toch nog ruim 1000hm vandaag, maar voelt als een rustdag. In Tianeti vinden we een aardig hotel boven een supermarkt met vriendelijke mensen. Op straat hebben veel honden het met elkaar aan de stok, maar wij kunnen lekker bijkomen in een prachtig park naast de stad. Het is een stadje met iets modernere mensen en veel mensen hebben duidelijk hun zondagse outfit aan.

De wekker gaat om 6.30u, want we maken ons op voor de Koninginnerit. Vandaag rijden we diep de Kaukasus in en we kijken er naar uit. Na een eerste stuk fietsen loopt onze weg ineens over in de afrit van een snelweg. Geen andere optie dan doorrijden door de berm. Gelukkig hebben we vrij snel een afrit die we terug kunnen insteken om op de juiste weg te komen. Het valt gelijk op dat de weg erg druk is, maar we hebben goede hoop dat het na een grotere stad rustiger zal worden. Dat pakt helaas anders uit. Er is veel verkeer en met name veel vrachtverkeer wat op deze weg van Georgië naar Rusland voorbij suist. Ook zijn er langs de weg veel restaurants, toeristenkraampjes en raft mogelijkheden. Bij de kraampjes wordt veelvuldig een teri.. eh, touringbus met toeristen los gelaten.We denken zelfs er aan om gewoon terug te gaan en onze weg naar Bakoe te hervatten. We besluiten dat we er wat voor over moeten hebben, dus rijden door tot het wintersportplaatsje Gaudauri.Dan zitten we ook gelijk op 2150 meter. De omgeving is erg mooi en bij het 6e hotel vinden we een fantastische kamer met balkon en uitzicht op de bergen. Held Thijs haalt bij de lokale mini-markt een paar lekkere biertjes waar we op het balkon van genieten. Hotel kost 100 lari (30 euro) met ontbijt en diner. Verwachten voor het diner dus niet te veel. We worden verrast met een fantastisch diner. Overheerlijk en zoveel we maar willen. Tarieven gaan hier morgen waarschijnlijk gelijk omhoog, want bijna alles gaat op. Naast onderstaande kregen we nog rijk gevulde groentesoep en een kaas ei pizza. 🙂