We hopen op mooi weer vandaag zodat we met de eitjes nog even de berg op kunnen om van het uitzicht te genieten. Gudauri hangt echter in de dikke mist wanneer we wakker worden. Om 8 uur kunnen we ontbijten en er staat een enorm riant gedekte tafel voor twee klaar. We eten ons weer helemaal rond.

Het lijkt iets op te klaren, dus we besluiten een poging te wagen en naar de eitjes te lopen. Wanneer we halverwege zijn zien we dat de eitjes helemaal niet gaan. Bijkomend dat de top van de berg in een dikke wolk hangt, dus we lopen nog een klein stukje en maken daarna rechtsomkeer.

De jongedame van het hotel heeft al onze kleren gewassen, dus met verse fietspakjes springen we weer op de fiets.

Het grootste deel van de route gaat terug naar beneden over de drukke weg die we een dag eerder op reden. Daarna slaken we allebei een zucht van verlichting wanneer we de weg af sturen richting Tianeti. We zien de weg al liggen en weten dat we flink aan de bak moeten de berg op.

Totaal toch nog ruim 1000hm vandaag, maar voelt als een rustdag. In Tianeti vinden we een aardig hotel boven een supermarkt met vriendelijke mensen. Op straat hebben veel honden het met elkaar aan de stok, maar wij kunnen lekker bijkomen in een prachtig park naast de stad. Het is een stadje met iets modernere mensen en veel mensen hebben duidelijk hun zondagse outfit aan.

De wekker gaat om 6.30u, want we maken ons op voor de Koninginnerit. Vandaag rijden we diep de Kaukasus in en we kijken er naar uit. Na een eerste stuk fietsen loopt onze weg ineens over in de afrit van een snelweg. Geen andere optie dan doorrijden door de berm. Gelukkig hebben we vrij snel een afrit die we terug kunnen insteken om op de juiste weg te komen. Het valt gelijk op dat de weg erg druk is, maar we hebben goede hoop dat het na een grotere stad rustiger zal worden. Dat pakt helaas anders uit. Er is veel verkeer en met name veel vrachtverkeer wat op deze weg van Georgië naar Rusland voorbij suist. Ook zijn er langs de weg veel restaurants, toeristenkraampjes en raft mogelijkheden. Bij de kraampjes wordt veelvuldig een teri.. eh, touringbus met toeristen los gelaten.We denken zelfs er aan om gewoon terug te gaan en onze weg naar Bakoe te hervatten. We besluiten dat we er wat voor over moeten hebben, dus rijden door tot het wintersportplaatsje Gaudauri.Dan zitten we ook gelijk op 2150 meter. De omgeving is erg mooi en bij het 6e hotel vinden we een fantastische kamer met balkon en uitzicht op de bergen. Held Thijs haalt bij de lokale mini-markt een paar lekkere biertjes waar we op het balkon van genieten. Hotel kost 100 lari (30 euro) met ontbijt en diner. Verwachten voor het diner dus niet te veel. We worden verrast met een fantastisch diner. Overheerlijk en zoveel we maar willen. Tarieven gaan hier morgen waarschijnlijk gelijk omhoog, want bijna alles gaat op. Naast onderstaande kregen we nog rijk gevulde groentesoep en een kaas ei pizza. 🙂

Na allebei enorm beroerd te hebben geslapen, moeten we even op gang komen vandaag. De regen en onweer van afgelopen avond heeft weer plaats gemaakt voor een strak blauwe lucht. Vandaag is het veel afdalen, maar we beginnen met een flink lange klim. Aangezien we op bijna geen klimwerk rekenen is het met ruim 1000 hm toch nog aardig werken. We raken nog aan de praat met wat rondtrekkende mtb locals die aangeven dat we precies de juiste route hebben gepland voor noord Georgië later, dus dat stelt ons weer een beetje gerust.

Na een lange afdaling komen we aan in Tbilisi waar we over de Bridge of Peace naar de Samebakathedraal gaan.

Daarna is het door de drukte van de stad heen vooral veel busjes ontwijken. In een winkelcentrum kopen we nog een nieuwe telefoon voor Thijs aangezien de oude het loodje heeft gelegd. Even later lunchen we bij een klein tentje als het net begint te regenen. We hebben mazzel, want er komen net twee gevulde broden uit de oven. Thijs bestelt ze gelijk en het is een grote verrassing wat er in zit. De kaas met ei vulling smaakt fantastisch. Voor nog geen 2 euro hebben we geluncht met twee drankjes erbij.

Daarna het laatste stukje met flinke regen, onweer in de verte en stevige windvlagen tegen. Nog even een klein stukje snelweg toe en daarna rustig naar Mtskheta. We hebben een prima hotel waar we na een cultureel uitstapje ook nog Dylan Groenewegen etappe 7 in de Tour zien winnen.

’s Morgens om 6.30u staat de wekker en we springen gelijk ons bed uit. Even na 7 uur zitten we op de fiets. Vanuit Akhalkalaki volgen we een langzaam stijgende weg naar Ninotsminda waar we afslaan richting Tbilisi. In het dorp horen we bij de inkopen van de groenteboer dat de weg naar Tsalka only down is. Dat is een flinke meevaller! Na afscheid met een ‘ciao bambino!’ van de groenteboer slaan we de weg in. Na 50 meter staat er echter een groot bord dat de pas open is. Een kilometer loopt het naar beneden en daarna is het only up. De omgeving is erg kaal geworden. De temperatuur is voor het fietsen erg aangenaam vandaag na de 30 a 35 graden van de afgelopen twee dagen. Met een fantastisch uitzicht op een meer eten we onze lunch.

Na de lunch klimmen we door naar de pas. De GPS van Richard heeft veel moeite om signaal te vangen, maar gelukkig heeft Thijs nog de good old map mee waar we altijd op kunnen bouwen. Boven op de pas rijden we door de dikke wolken en is het met 12 graden lekker fris. De helmen gaan op en de verlichting aan. We dalen af en rijden naar Tsalka waar onze stop gepland staat. We besluiten echter nog 40 kilometer door te rijden naar een volgende plaats waar we hopen op een hotel. Na een lange klim, een flinke afdaling en nog een steil klimmetje over 6 km komen we aan in Manglisi waar gelukkig één hotel is. We genieten van een koude douche en eten wat in het dorp. Na ons voorgerecht duurt het erg lang voor we ons hoofdgerecht krijgen. Het zou 30 minuten duren, maar andere gasten waarschuwden dat het een Georgisch half uur zou zijn. Na anderhalf uur toch maar eens informeren en we kregen de rekening voorgeschoteld. Blijkbaar vergeten ofzo. Het brood, de kaas en een flinke salade was ook al redelijk wat, dus we laten het er maar bij. Er rijden hier enorm veel import auto’s rond. Ook veel busjes met Duitse of Nederlandse reklame er op. Vanaf het balkon van ons hotel ziet Thijs net een busje langs rijden van timmerbedrijf Jan Verhoeven.

Na het klokje rond te hebben geslapen vertrekken we goed uitgerust voor dag 2. We verwachten lekker weer asfalt te kunnen rijden, maar de eerste 17 km is de weg enorm slecht. We dalen deze 17 km 1000hm in een uur tijd. Daarna krijgen we gelukkig een goede weg. In Achaltsache treffen we een mooie Bazaar waar we inkopen doen voor de lunch. Bij inspectie van de fietstas blijkt de pot pindakaas te zijn ontploft. Na 5 minuten puin ruimen beginnen we aan de lunch. Een klein stukje verder ziet Thijs een bord met fietspad naar de plaats waar we naar toe moeten. De weg ziet er goed uit en we besluiten deze alternatieve route te nemen. Na een kleine 10 kilometer loopt het vlakke fietspad rechtdoor terwijl wij naar links moeten. Dat resulteert in een stuk off-road rijden en hééél vééél extra klimmen. We worden wel beloont met de mooiste uitzichten. De natuur is heel afwisselend vandaag. Van groen tot gort droog. We besluiten ons uitstapje naar Vardzia over te slaan en rijden door naar Akhalkalaki. Dat loopt echter nog lang geleidelijk om hoog en vraagt nog de nodige energie. Flink vermoeid komen we aan op onze bestemming waar we een hotel vinden.

Om 4 uur ’s morgens landen we op Batumi Airport. We hebben de hele nacht niet geslapen, maar staan toch nog redelijk fris onze fiets in elkaar te sleutelen. Om 5 uur als de fietsen net in elkaar zitten zien we dat het begint te schemeren buiten. We gaan dus gelijk van start voor onze mooie tocht van Batumi naar Bakoe. Na een paar kilometer moet Richard even een inspectie doen aan zijn fiets aangezien er iets aanloopt. Het blijken de remblokken te zijn die aanlopen tegen de schijfrem. Door de vlucht zit er een slinger in de schijf. We besluiten gewoon door te rijden en de remblokken in te laten slijten. In Batumi worden we verschillende keren door zwerfhonden achterna gezeten en we zijn dan ook blij wanneer we Batumi achter ons laten. Na een kilometer of 40 is het pas 8 uur en gaan we lekker ontbijten bij een klein restaurantje. We krijgen vorstelijk te eten en voelen ons gelijk en stuk beter. Onderweg komen we heel veel wijnboerderijen en bijenkorfen tegen. De lokale specialiteiten. Na een korte break op zo’n 50 km verandert het wegdek van asfalt naar stenen. Daarnaast gaat alles ook nog meer omhoog. Vooral de laatste 20 kilometers zijn loodzwaar, maar we zijn de hele dag getrakteerd op fantastische uitzichten.