Categorie: Istanbul 2008

Oftwel; het leven is af en toe hard en niet makkelijk… Kort samengevat is dat het verhaal van zaterdag toen donkere wolken zich boven Thijs en Richard samenbalden en Richard ongenadig onderuit ging. Maar na het lezen van de dagverhalen van gister en vandaag concludeer ik dat de moraal weer flink is gestegen als gevolg van het zonnige weer in het Noord-Italiaanse land! Thijs en Richard waren trouwens niet de enigen die een stortbui over zich heen kregen… Weerman Lokhand had het plan opgevat om een weekendje in Luxemburg door te brengen maar daar regende het 12 uur achter mekaar non-stop!! De weerman zat de hele zaterdagmiddag uiteraard in de kroeg!

Groeten van weerman Lokhand

Vandaag was een rustige dag. De heren hebben zo’n 100 kilometer afgelegd op overwegend vlak terrein.

Richard zijn fiets is vandaag ontslingerd en Thijs zijn fiets is eerst vernaggeld en vervolgens weer gefixed voor zero doekoes door een fietsenmaker in Vicenza. Het heeft twee uur geduurd, maar alles doet het weer als een zonnetje. In de tussentijd konden Richard en Thijs mooi de stad bekijken.

Ze hebben hun tent opgezet op een topcamping en genieten van het topweer.

Woensdag stappen Thijs en Richard samen in een bootje om Venetie te bekijken en ’s middags rijden ze nog een kilometer of 60 naar hun volgende bestemming.

Met ons is dus alles super!

KK

Zoals reeds eerder vermeld hebben we dag 15 rustig aan gedaan. Na een cultureel ochtendje in het miezerende Brescia, zijn we rond 11 uur, in de regen, op de enigszins beschadigde fietsen gestapt. Rond de middag begon de zon door te breken dankzij enige zonnedansen van onze supporters in Nederland en hadden we al een mooi uitzicht op het door bergen omringde lago di Garda. Rond 4 uur bereikten we de aan het water gelegen camping in Maderno, waar we met een biertje in de hand van de schoonheid van weer en meer genoten.

Op dag 16 (maandag) werden we veel te vroeg ontwaakt door getik op de tent. Verrassend genoeg begon het weer te regenen en dat terwijl een gedeelte van onze was nog aan de lijn aan het drogen was.

Om door zo min mogelijk tunnels te fietsen zijn we met een turbopont naar de oostkant van het meer gevaren. Vanaf een uur of 11 begon de zon door te breken en konden de regenjasjes weer in de tas. Beiden waren we met grote regelmaat naar de schitterende bergen aan de overzijde van het meer te kijken. Bij de noordtop van het Gardameer aangekomen moesten de benen er weer aan geloven en konden de lichte verzetjes weer worden gebruikt om over de heuvels te fietsen. Met niet al te veel moeite werd de 1e heuvel beklommen en fietsen we richting de Dolomieten. Niet veel later kwamen de volgende bergen in het vizier, met de ‘plan delle Fulgazze’ als hoogtepunt. Op 1163m (lago di Garda 60m) kwamen we hijgend en puffend boven en waren we erg blij dat we voor deze route hadden gekozen. Super mooie omgeving, rustige wegen, mooie natuur en schitterende uitzichten. Vervolgens begon de koude afdaling (boven +-5 graden) richting Schio waar we onze overnachting gepland hadden.

Bij het binnenrijden van Schio waren we blij verrast met een bordje camping. Na wederom een klim van ca. 8 km en 45 min. verder begonnen we, door het nog steeds niet in zicht hebben van de camping, sterk te twijfelen over de aanwezigheid van de camping. De camping lag nog ca. 7 km verder maar was gesloten, werd ons door enkele vriendelijke Italianen verteld. Tja wat nu…

Wild kamperen zagen we niet echt zitten dus maar richting de stad op zoek naar een B&B. De enige slaapgelegenheid in het niet-toeristische Schio bleek een 4-sterren hotel te zijn. Dus toch maar besloten ergens buiten de stad een slaapplek te zoeken. Tijdens onze zoektocht, inmiddels rond een uur of 9, viel ons oog toevallig op een herberg, waar gelukkig nog een kamer vrij was.

Dag 17 (dinsdag) koersen we richting Venetië. Dat wordt een lange, maar vlakke etappe. De Dolomieten laten we na deze pittige bergetappe weer achter ons.

Zojuist eerst van een overheerlijk ontbijt genoten in de herberg en over een half uurtje gaan we weer vlammen! We hebben er weer zin in. Het weer is frisjes, maar erg mooi.

Wat een hondenweer. Zoveel water uit de lucht op een dag is gewoon niet meer normaal. Bij vertrek was het nog droog en konden we na een goeie nachtrust op een waardeloze camping met een dronken campingbazin nog genieten van een mooie omgeving met af en toe een goed klimmetje. Al snel sloeg het weer echter om en kwam het met bakken uit de lucht. ‘Tempo bruto!’

Tijdens het schuilen in een klein dorpje zagen we 50m verderop een bordje hangen… ‘Pizzaria’ riep Thijs opgelucht. ‘Waarschijnlijk dicht’ dachten we allebei. De toko bleek gelukkig open en het bleek een fantastische tent te zijn waar we voor 10 euro een goeie pasta, een kaasplank, onbeperkt groente, sla etc. plus een cola en een cappuccino kregen. Toen we bij vertrek vertelde dat we naar Istanbul gingen kregen we ook nog een aperitivo wat ons heerlijk deed verwarmen. Daarna weer lekker de koude, stromende regen in.

Bijna bij Brescia aangekomen werden we nog blij verrast door een prachtige spoorrails die schuin over de weg lag. In combinatie met de regen en een snelheid van rond de 30 was er geen houden aan. Richard reed voorop en maakte een prachtige glijer over het asfalt en kopte bijna een auto. Die kon gelukkig net op tijd stoppen. De verdiensten waren een paar mooie schaafwonden en een slingertje in het voorwiel. Thijs ging ook nog half onderuit, maar was gelukkig net op tijd in de ankers gegaan.

In de binnenstad van Brescia hebben we vervolgens een mooi hotelletje opgezocht waar enkel nog de suite beschikbaar was. Richard werd erg stijf na zijn valpartij, dus naar iets anders op zoek in de buitenstad was niet echt een optie. Een nachtje comfort kon ook geen kwaad voor de kettingkrakers. ’s Avonds voor het eerst een avondje goed vertier in de stad, waar we is zijn gaan nadenken over het vervolg van onze reis en waar weer mooie nieuwe uitspraken zijn geboren, zoals ‘geld kost het toch’ (in aanvulling op ‘je kan je wel druk gaan maken, maar ja… het is nu toch al gebeurd’) en ‘met een rietje het bos in gestuurd.’

Dag 15 begint in ieder geval met slecht weer (wanneer komt die zon weer is terug, Lokhand). Besloten is met meer dan 50% van de stemmen dat we vandaag rustig naar Garda rijden en daarna meer noordelijk aanhouden dan gepland. Noord Italië is net één grote stad en het fietsen langs provinciale weg met voorbij suizend verkeer hebben we wel gezien. Noordelijker betekend echter wel flink meer hoge heuvels om te bedwingen, maar dat nemen we maar even voor lief.

Verder onze grenzeloze dank aan het team achter de site met onze co-piloot ‘De Automatische Piloot’ en onze geliefde weerman ‘De Lokhand’. Daarnaast iedereen bedankt voor de support in de vorm van mailtjes, reacties en smsjes.

Er kunnen weer grofweg 160 kilometers toegevoegd worden aan de totaalstand.

De Lokhand heeft gister mooi weer geregeld voor de kettingkrakers tijdens hun tocht langs meren en bergen.
Richard had deze dag enorme opstartproblemen, maar na een kopje Italiaanse cappuccino was het dieseltje snel warm.
De kettingkrakertjes spreken en begrijpen geen Italiaans wat soms nog wel een probleem is.
De overnachting vond plaats in Oggiono. Hiermee blijven de krakers nog boven Milaan hangen in de regio Lombardije.

Op het moment dat Thijs dit SMSt zitten de heren in een restaurant op te drogen tijdens noodweer onderweg naar Brescia.

(Ik ontvang de sms/mail updates altijd wat later, maar als ik een bericht plaats, dan pas ik de datum aan naar de dag die beschreven wordt)

Thijs en Richard zijn weer grensverleggend bezig geweest!

Niet alleen zijn ze de Zwitsers-Italiaanse grens overgestoken, en passant hebben ze ook nog even de Simplonpas bedwongen. Niet zoals Napoleon dat iets meer dan 200 jaar geleden deed met paarden, maar gewoon op eigen paardekracht en met een stalen ros!

Enkele Tijl Uilenspiegelmomentjes later (Tijl Uilenspiegel lacht als hij de berg op moet en huilt als hij eraf gaat want dan weet hij zeker dat hij er weer tegen op moet) werd de stevige klimpartij beloond met een schitterend uitzicht tijdens een lange afdaling door de bergen.

Dan komt er een stuk van de SMS dat ik maar citeer omdat ik niet weet wat ik ervan moet maken:

Italië 1e trap gemaakt

Hetgeen naar mijn idee zou kunnen betekenen:
1. Het eerste deel is achter de rug
2. De eerste trapper is gerepareerd

Ik ben benieuwd of jullie nog andere ideeën hebben hierover. (ik lees ze graag terug bij de reacties).

Toevallig weet ik uit eigen ervaring dat Italië niet bepaald een fietsvriendelijk land is. Thijs SMSt dat het weer erg druk is met auto’s. Op zulke momenten merk je maar weer dat wij in het in ons fietslandje zo slecht nog niet hebben op de weg.

De koningsrit door de bergen en langs drukke wegen van een geschatte afstand van 120 km werd geheel in stijl afgesloten. Geen hotelletje of pension voor deze kampioenen. Zelfs geen camping! Nee, na een dag stampen op de pedalen is niets lekkerder dan je tentje opzetten naast de treinrails in Cuzzego.

Tijdens de nachtrust konden de heren in ieder geval wegdromen met de gedachte dat trouwe volgeling Bob Yak 10 kilo af is gevallen dankzij de Familie Vos die wat overbodige spullen mee naar huis neemt.